In de periode 1968-1986 was Hans 't Mannetje de drijvende kracht achter het restauratieatelier op Uilenburg, waar hij talrijke jonge mensen heeft opgeleid in het stijlzuiver ambachtelijk restaureren van gebeeldhouwde bouwfragmenten

Daarnaast ontwikkelde hij een eigen emblematiek van woordspelingen en verwijzingen in nieuwe gevelstenen als een tak van hedendaagse beeldhouwkunst. Hij hakte ruim 200 stenen, die in heel Nederland, maar vooral in Amsterdam, te zien zijn (zie Gevelstenen van Hans 't Mannetje). Een steen is bij hem nooit 'een plaatje met een reliëfje', schreef Jos Otten, maar echte sculptuur ingedikt tot het bas-reliëf van de gevelsteen. Even kenmerkend zijn de meerdere betekenislagen en de bijzondere voorwerpen waarmee ze worden verbeeld. Zo is er ook een gevelsteen waarop Geurt Brinkgreve prijkt (zie Restauro: ik herstel). Ook heeft hij het monument gemaakt op de Sint Antoniessluis - de schildpad op de zuil - het gedenkteken dat de strijd in de Nieuwmarktbuurt memoreert.

Hans 't Mannetje hakte in 1976 de nieuwe geveltop van Raamgracht 17 op basis van een prent van Fouquet.

Toen het restauratieatelier in 1986 werd opgeheven verliet hij teleurgesteld Amsterdam. De rest van zijn leven heeft hij veel gevelstenen gemaakt die in heel Nederland zijn geplaatst. Hij heeft dit oude ambacht nieuw leven ingeblazen en is vooral bekend door zijn gevelstenen.

In 2001 kreeg hij voor zijn bijdrage aan het Amsterdamse stadsgezicht de Stadsbeeldprijs uitgereikt. Deze prijs was ingesteld door de Stichting Heijmeijer van Heemstede, als hulde aan personen die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt voor de instandhouding, verfraaiing of bestudering van het historische stadsbeeld. Hans 't Mannetje heeft vooral veel betekend voor de handwerkberoepen benodigd bij het herstel van monumenten en heeft daarmee niet alleen direct maar ook indirect veel bijgedragen in de instandhouding van de Amsterdamse binnenstad. De VVAB is hem veel dank verschuldigd.

[YouTube-filmpje] (over Hans 't Mannetje)